Het heeft even geduurd maar hier komt die dan. Door wat problemen op mijn pc en de site kon ik niet beginnen aan mijn blog. Op het moment dat ik met deze blog begin is het maandag 10 december 2018. Ik weet (nog) niet wanneer deze blog over mijn marathonavontuur in Osaka, Japan klaar zal zijn maar het begin is er in ieder geval.
Zoals jullie hoogstwaarschijnlijk weten als jullie mij en mijn blog een beetje volgen ben ik al ruim een half jaar echt aan het toeleven en trainen naar de Osaka Marathon. Sinds de dag dat ik ben ingeloot stond mijn hardloopcarière in het teken van deze marathon. Het is natuurlijk niet de eerste marathon die ik zou gaan lopen dus dat is niet zo zeer nieuw maar wel mijn eerste marathon in Azië en ook mijn eerste bezoek aan het land Japan. Dat zijn wel genoeg primeurs vinden jullie niet? Waar ik in 2017 al best een goed hardloopjaar had qua marathons was dat met de marathon van LA in maart van dit jaar ook al het geval. Daar liep ik namelijk mijn huidige PR (Osaka nog niet meegerekend).
Oké terug naar de marathon van Osaka. Aangezien ik zoveel kan vertellen over de voorbereiding van Osaka ga ik het daar in deze blog niet over hebben. Anders wordt het te veel en als het goed is heb ik jullie daar in de afgelopen maanden al heel wat over verteld.
Vertrek
Op 20 november 2018 stond mijn vertrek richting Osaka gepland. Ik had de dag ervoor vrij genomen om mij zo optimaal en rustig te kunnen voorbereiden op mijn reis. O ja, ik heb het over ‘mijn’ reis omdat ik namelijk dit Japanse avontuur alleen ben aangegaan. Super spannend natuurlijk, maar goed alleen reizen is mij niet nieuw dus dat scheelt. Ik ging een paar uurtjes voor mijn vertrektijd van het vliegtuig de deur uit om richting Schiphol te gaan. Het handige aan het op Schiphol werken is dat ik precies weet hoe, wat en waar alles is. Eenmaal op Schiphol aangekomen, moest ik nog wat laatste aankopen doen en euro’s inwisselen voor Japanse yen. Nadat ik dat had gedaan moest ik nog mijn koffer even inchecken en daarna ben ik de gebruikelijke weg gaan bewandelen om richting mijn gate te gaan. Ook een nieuwe ervaring (dus nog een primeur) zou het vliegen met Emirates zijn. Een van de beste vliegtuigmaatschappijen ter wereld zou mijn vervoer verzorgen naar Osaka. Ik als reisliefhebber en vliegtuiggek keek alleen al hier heel erg naar uit. Ik zou namelijk ook met een A380 toestel gaan vliegen (een van de mooiste toestellen op dit moment vind ik) en dat is als een kind in een snoepwinkel voor mij. Om half 3 zouden we gaan vliegen maar na het boarden was er nog wel wat vertraging. Op deze manier kon ik even goed aan de zitplek en alles om mij heen wennen. Ik kan jullie zeggen dat was even nodig want dit was toch wel even anders dan vliegen met British Airways of Turkish Airlines bijvoorbeeld.
Maar goed na wat vertraging konden we eindelijk vertrekken richting Dubai waar ik moest overstappen om mijn volgende vliegtuig richting Osaka. Na een korte tussenstop kon ik mijn route richting Osaka voortzetten en na bijna 17 uur vliegen en bijna een dag van huis kwam ik na prettige reis in Osaka aan op het vliegveld. Best moe natuurlijk dus ik ging de rest maar volgen om zo snel mogelijk van het vliegtuig mijn trein richting het centrum van Osaka te pakken. Eerst een treintje richting een andere terminal.
Daarna moesten mijn paspoort en vingers gescand worden, vervolgens mijn ingevulde kaartje gecheckt worden, daarna mijn bagage ophalen om tenslotte nog langs de douane te gaan. Nadat alles achter de rug was begon de volgende uitdaging en dat was om mijn vooraf gereserveerde OV kaartjes op te halen waarmee ik een paar dagen onbeperkt gebruik kan gaan maken van het OV. Nadat ik die met wat uitzoekwerk in bezit had, vroeg ik een medewerkster hoe ik bij mijn hotel kon komen. Met wat uitzoekwerk middels haar telefoon en een kaart van het OV netwerk kwamen we tot een trein die mij naar het Osaka Station zou brengen. Zo gezegd zo gedaan en toen zat ik in de trein richting het centrum van Osaka. Nog even bij een jongen gecheckt of het de juiste trein was en dat was gelukkig zo. Ook vroeg ik hem hoe lang het zou duren en dat zou 1,5 uur (!) duren voor ik op mijn station zou zijn, ach ik kon tenminste wel even bijkomen. Eenmaal op dat station aangekomen moest ik de trein naar een ander station nemen want ik moest overstappen om nog 1 halte met een andere trein te reizen. Die vond ik al gauw en zo was ik binnen een paar minuten op dat station. Vanaf dat station was het nog een stukje lopen en dat was na iemand te hebben aangesproken nog best een uitdaging maar wel gelukt om mijn hotel zonder internet (die had ik toen nog niet) te vinden. Poeh poeh, ik zie gewoon mijn hotel en dat was zo’n opluchting! Eindelijk na ruim 3 uurtjes sinds ik ben geland zit ik op mijn hotelkamer. Het hotel viel ook gelijk in de smaak van wat ik er met mijn vermoeidheid toen die avond nog mee had gekregen. Nog even het thuisfront laten weten dat ik veilig ben geland en op mijn hotelkamer zat (met +8 uur tijdsverschil) was dat toen geen probleem.
Dag 2
Via FB ben ik ook in contact gekomen met een Nederlandse local in Japan om precies te zijn Kobe. Deze inmiddels vriend te noemen hielp mij al in mijn voorbereiding op mijn reis al met het een en ander aan informatie waar ik om vroeg of waar hij zelf mee kwam wat handig zou zijn voor mij als reiziger in Japan. Dat was toen al fijn maar ook in Japan zouden we contact blijven houden en op dag 2 zouden we elkaar dan voor het eerst gaan ontmoeten. We hadden afgesproken bij een koffietent op loopafstand van mijn hotel dus dat was makkelijk te doen. Inmiddels was mijn vooraf bestelde pocket wifi al bezorgd bij mijn hotel dus dat was in ieder geval super, zo had ik gedurende mijn hele verblijf in Japan de beschikking over internet!
Toen ik bij het koffietentje beneden stond te wachten, kwam ik al gelijk met de vriendelijkheid van Japanners in aanraking. Ik stond dus te wachten tot die vriend van mij zou aankomen op de afgesproken locatie maar dat duurde even dus zat ik op mijn telefoon. Een Japanner zag dat en vroeg “Can I help?” Dus ik reageerde dat het niet hoefde. Toen had ik al gelijk zoiets van hij komt aan mij vragen of ik hulp nodig hebt om iets te vinden. Dat ben ik niet gewend dat iemand dat uit zichzelf aan je gaat vragen. Kort daarna kwam die vriend van mij en gingen we naar boven om even wat te drinken. Daar dronk ik ook iets nieuws (ik vroeg namelijk iets waar ze goed in zijn om te maken) dus kreeg ik mijn eerste ‘Matcha Green Tea Late’. 
Dat is dus een sterkere variant groene thee en dan met melk. Ik weet bijvoorbeeld dat ze in Engeland zwarte thee met melk drinken maar dat je dat ook met groene thee doet? Afijn, het was echt heerlijk en zo wist ik al wat er op mijn lijstje bij zou komen om mee te nemen naar Nederland maar ook tijdens mijn verblijf zou ik dit nog veel vaker gaan drinken kan ik jullie vertellen ;). Na het thee/koffie moment gingen we het centrum van Osaka in. Dat is gelukkig maar op ongeveer 10 minuten van mijn hotel dus ideaal! We zijn toen even door het centrum gaan lopen en zijn als snel ergens gaan lunchen. Een heerlijke Japanse lunch zou het gaan worden dus dat zou betekenen dat we met stokjes gingen eten. Mijn eerste kennismaking met stokjes eten in Japan. En waar je in Nederland om gewoon bestek vraagt, zou dit voornamelijk mijn bestek gaan worden. Dus daar ging ik dan het eten met mijn stokjes ontgroening noem ik het maar even. Na heel wat geklets en het eten met stokjes (niet echt de meest ideale combi als je het nog niet echt goed kan) was gezellig uitdagend laat ik het zo maar omschrijven. Op een gegeven moment duurde het zo lang dat ik zelfs op mijn plek de rekening kon gaan betalen terwijl het bij Japanners gebruikelijk is om met je bonnetje richting de cassiere te lopen. Dat was duidelijk een signaal dat we echt onze tijd hadden genomen tijdens de lunch. Daarna zijn we verder gaan lopen in de buurt van het super grote Osaka Station en daar zijn ook veel winkels, restaurants en dergelijke gevestigd dus alleen daar al kan je uren leuk spenderen zonder je enig moment te vervelen. Dat deden we dan ook en tegen het einde van de middag voor de spits zou beginnen nam ik afscheid van mijn gezelschap. Wat was het fijn op zo’n eerste dag door een vreemd land voor mij even wat dingen mee te krijgen die handig zijn voor mijn verblijf om te weten en gewoon even een beetje wegwijs te worden gemaakt!
De rest van de avond ben ik een beetje rond wezen lopen, veel om mij heen gekeken want je kijkt toch je ogen uit hoe druk het is, hoeveel bedrijvigheid er is en hoe Japanners zich gedragen. Na een tijdje was het weer tijd voor een avondmaal en die vond ik dit keer geloof het of niet bij de KFC (mijn favo fastfood keten). Met het oog op de marathon natuurlijk niet zo heel slim maar goed het leek mij wel wat om in Japan dat een keer geprobeerd te hebben. Dus zo gedacht zo gegeten en ook al was het niet zo lekker als wat ik normaal ben gewend, het was toch wel lekker en vertrouwd. Ik was nog best moe dus ben daarna richting mijn hotel gegaan en zo kwam er na een indrukwekkende eerste hele dag in Osaka een einde.
Dag 3 – Expo day
Het is inmiddels vrijdag en deze dag is hardloopgerelateerd. Voor deze dag stond namelijk een bezoek aan de expo op het programma. Het zou de eerste dag zijn van de Expo dus ik besloot om maar gelijk op deze dag mijn startbewijs en het bijbehorende pakket op te halen. Dus na mijn ontbijt (overigens ook heerlijk zo’n ontbijt buffet op Japanse wijze!) ben ik richting de expo locatie gegaan waar tevens ook de finish zal zijn. Dit is nog wel een stukje reizen omdat het aan de rand van de stad is maar gelukkig niet heel ver voor mij vanaf mijn hotel gezien dan. Op een gegeven moment tijdens mijn reis daar naar toe kom ik steeds meer mensen die er sportief gekleed bij lopen tegen en had ik al een beetje het vermoeden dat ze ook richting de expo zouden gaan. Vanaf mijn uitgestapte halte met de trein, moesten we nog een stukje lopen richting de expo hallen. Eenmaal daar aangekomen voelde ik mij enthousiast. Nu begint het stukje hardlopen al een beetje van mijn marathonavontuur. Met duizenden anderen stond ik dan terwijl het officieel nog niet open was de expo maar ze ons wel binnen lieten al in hele lange rijen. Ter info: Bij deze marathon kon elke deelnemer aan de marathon kiezen voor een goede doel waar die voor zou gaan lopen. Deze goede doel is gerelateerd aan een kleur en die van mij is oranje (lekker Hollands). Op deze manier wist ik op afstand al in welke rij ik moest staan bij de stand van de kleur oranje. Hieronder een foto van de drukte terwijl het officieel nog niet open was de expo.
Halverwege de rij (ongeveer toen ik deze foto had genomen) kwam ik erachter dat helemaal rechts wat nauwelijks opviel de stand was voor buitenlanders om hun startnummer te kunnen ophalen. Ik probeerde het nog wel bij de stand waar ik in de rij voor stond maar ik werd toen ik aan de beurt kwam snel naar de andere stand gebracht. Dat is wel een van de mindere punten van wat ik al gauw merkte na mijn inschrijving voor deze marathon. De informatie verschaffing in het engels is heel beperkt zeg gerust heel slecht. Dus ook deze keer liep ik daar tegen aan want het werd niet tijdig gemeld via borden. Maar goed ik was er op tijd en deze dag stond toch in het teken van de expo dus geen haast. Nadat ik dan mijn startnummer had, kon ik mijn pad vervolgen en kreeg ik mijn informatiepakket met deelnemers shirt, leuk shirt trouwens! Daarna ben ik in een hele goed georganiseerde en gestructureerde expo route mijn weg gaan vervolgen. Na gelijk als eerste het winkeltje van Mizuno de hoofdsponsor van deze marathon te hebben bezocht en een kekke shirt te hebben gekocht ben ik langs heel wat standjes langs gegaan. Ik kan jullie zeggen ook in Japan zijn ze gek op gratis spullen weggeven. Je moet er hier en daar wel wat voor doen. Meedoen aan spelletjes, dit invullen, dat invullen, account aanmaken op je telefoon, fotootje delen op social media en ga zo maar door. Lekker afwisselend en het houdt je leuk bezig met een leuk prijsje achteraf. Ik heb zo heel wat gratis souvenirs binnen gehaald en dat was erg leuk om te doen! Ook werd mijn interesse ergens getrokken waar ze met een interview bezig waren. Ik kwam aan de praat met een van de medewerkers en voor ik het wist kreeg ik de vraag of ze mij konden interviewen in het engels. Ach, deze ervaring kan er ook nog wel bij bij deze bijzondere marathonavontuur dus zo gezegd zo gedaan. Hier onder mijn herinnering middels een foto.
Heel gaaf natuurlijk en best vereerd om daar voor te worden gevraagd, voel mij nu een BNIJ’er (bekende Nederlander in Japan 😉 ) . Vervolgens ben ik nog wat uurtjes rond gaan lopen op de expo en heb ik het best naar mijn zin gehad op de expo. Ik heb het verder niet al te laat meer gemaakt de rest van de dag want ik moest mij nog rustig voorbereiden op mijn Morning Fun Run die op zaterdagochtend vroeg op de planning stond.
Dag 4 – Morning Fun Run
De vorige dagen ging de wekker best vroeg maar op deze zaterdagmorgen ging die nog vroeger om 7 uur. Ik begin steeds meer te wennen aan de stad Osaka, het land Japan, mijn hotel, de mensen en het klimaat (wat overigens niet heel bijzonder is met +/ 14 graden). Dus deze morgen stond ik toch wel met wat zenuwen op want nu moest ik een locatie zien te vinden maar daar ook nog op tijd zien te komen. Om 8.45 zou er een openingsceremonie zijn en om 9.00 uur zou de run beginnen. Ik vond gelukkig de locatie voor het uitstappen met de metro op mijn ticket waarmee ik het startbewijs nog moest ophalen. Dus ik heb via google maps de route opgezocht dus zo gezegd zo gedaan en kwam ik na een half uurtje bij de Osaka Castle aan. Omdat ik mijn mobiel bij mij had kon ik de startlocatie al gauw vinden. Van daaruit volgde het vanzelf. Ik merkte toen al dat alles goed georganiseerd was. Genoeg vrijwilligers die je wegwijs maken en zo kom ik al gauw bij een tent waar ik mijn startbewijs kreeg overhandigd. Ik was er lekker op tijd dus ik kon nog wat foto’s schieten met het Osaka Castle op de achtergrond. Overigens op je startbewijs stond niet je naam maar het land waar je vandaan kwam. Het was leuk om te zien waar iedereen vandaan kwam. Ik kan jullie ook bij deze zeggen dat ik geen Nederlander ben tegengekomen wat al op zich uniek is voor mij. Er zijn namelijk altijd wel Nederlanders die ik tegenkom tijdens een run in het buitenland. Ik kwam wel wat leuke andere buitenlandse lopers tegen en dat was ook leuk.
Toen gingen we na een mooie en indrukwekkende openingsceremonie op traditionele Japanse wijze om 9.00 uur van start. Eerste stuk mocht je alleen wandelen en daarna konden we ‘echt’ gaan hardlopen. Eerlijk gezegd was het niet heel bijzonder de loop. We liepen namelijk in het mooie natuur gebied rondom het Osaka Castle. Het was wel heel ontspannend moet ik zeggen. Er waren heel wat andere lopers die ook met hun trainingsloopje bezig waren. Verder waren ze ook druk bezig om alles gereed te krijgen voor de marathondag en er waren verder ‘gewone’ bezoekers aan het gebied. Ik moet wel zeggen dat ik hiermee een bezienswaardigheid van mijn lijstje heb kunnen afstrepen plus ik had ook toegang tot het Osaka Castle waar je normaal voor moet betalen dus niet zomaar komt. Na afloop van het korte rondje want het was nog geen 4 kilometer (niet zo erg met nog een marathon een dag later op de planning) kwam er onverwachts een einde aan mijn Morning Fun Run (wist namelijk niet meer hoe lang het loopje zou zijn en de lopers om mij heen al helemaal niet). Na afloop stonden de Japanners georganiseerd weer als ze zijn je op te wachten om je eerst een high five te geven, vervolgens kreeg je de nazorg middels eten en drinken en toen hoopte ik nog op een aandenker maar die bleef jammer genoeg uit.
Dus licht teleurgesteld liep ik naar de kleedkamer om mij op te frissen en om te kleden. Daarna ben ik heel rustig door het park wezen lopen om richting de uitgang te lopen en vervolgens naar de dicht bijzijnde metrostation om zo richting het centrum van Osaka te reizen. Na wat uurtjes in het centrum te hebben doorgebracht ben ik op zoek gegaan naar een restaurant waar ik een heerlijke pasta maaltijd kon nuttigen, oké laat het heerlijke maar weg, ik zou al blij zijn als ik gewoon ergens een degelijke pasta maaltijd kan eten. Aangezien in dit land voornamelijk sushi, rijst, noodles etc. wordt gegeten zou dat nog een hele klus gaan worden. In mijn korte verblijf tot deze dag was ik nog niet echt een restaurant tegen gekomen die ik moest onthouden omdat ze daar pasta verkochten. Maar gek genoeg vond ik al redelijk snel een restaurant waar ze pasta verkochten, op Japanse wijze wel te verstaan. Ik was helemaal blij met mijn Japanse spaghetti en het smaakte ook nog echt heerlijk met een lichte saus. Ik mocht dus echt niet klagen en was echt opgelucht.
Een goede voorbereiding is het halve werk en dit valt ook onder mijn marathon voorbereiding want voeding is zo belangrijk! Na een heerlijke maaltijd ging ik al redelijk snel naar huis om mij rustig nog met de laatste dingetjes bezig te houden ter voorbereiding op zondag.
Dag 5 – The Day!
Het is zover oftewel het is ‘The Day’! De dag waar het om ging, de dag waar ik maanden naar toe heb getraind en geleefd, de dag waar ik zoveel voor op zij heb gelegd, de dag waar ik heel hard voor heb getraind… het is de dag dat ik mijn 8e marathon ga lopen in Osaka, Japan!! Natuurlijk heb ik zoals gewoonlijk weer gezonde spanning. Ondanks de nodige hardloop- en marathonervaring blijft het toch want hoe zou de vorm van de dag zijn, heb ik wel genoeg getraind, heb ik op de juiste manier getraind, ga ik mijn beoogde resultaat behalen, qua voeding en drinken wel goed aan gedaan de afgelopen dagen, hoe zal het weer zijn vandaag, hoe zal het parcours zijn qua hoogteverschillen (info was namelijk heel minimaal zeg gerust slecht zoals jullie wellicht al eerder hebben meegekregen) en ga zo maar door. Best veel vragen waar ik dan aan denk. Maar goed er valt nu toch niet zo heel veel meer aan te veranderen. Wat ik wel zelf in de hand heb is door op tijd op te staan (gelukt), goed te ontbijten (ook goed gelukt), het juiste OV vervoer te pakken richting het Osaka Castle (gelukt), maar eenmaal daar aangekomen zou je denken dat is best makkelijk je loopt met de massa mee en dan kom je er wel. Nou dat was dus niet zo het geval. Ik wist wel hoe ik bij het startgebied moest komen maar dan moest ik dus uitzoeken waar mijn bagageafgifte zou zijn. Met de borden kwam ik er niet helemaal dus toen sprak ik een Engelstalige medewerker aan (heel handig dat ze engels op hun kleding hadden staan) en die vertelde mij dat ik naar de andere kant van het park moest en het zou mij ongeveer 20 minuten gaan kosten (!?) zo dan dus dat wordt even doorlopen maar ja er zouden 32.000 lopers zijn dus ik wist dat het niet zo 1, 2, 3 bereikt zou worden door de vele mensen die er al zo vroeg waren. Dus ik ging in een best rappe tempo richting de bagageafgifte. Waar vele lopers richting het startgebied gingen waar ik zo net vandaan kwam liep ik in tegengestelde richting slalommend door de vele lopers richting de andere kant van het park. Na ongeveer een klein half uurtje kwam ik daar aan. Maar toen moest ik nog naar mijn eigen truck en die bleek ook nog eens helemaal achterin te staan dus ik kwam ook nog eens van de andere kant. Best een opluchting toen ik mijn truck zag en zo nog even de laatste handelingen treffen. Kleding in de tas wat ik nog aan had en zo kon ik nog net op tijd mijn tas afgeven. Andere lopers die nog wat verder naar voren moesten om hun truck te vinden waren zelfs te laat (aangezien ze de trucks op startvakken/tijden hadden genummerd) zij moesten hun tas in een truck plaatsen voor random startnummers. Gelukkig had ik dat niet! Daarna liep ik richting het startgebied maar goed er waren nog steeds vele lopers die die kant opliepen en het zou toch weer een heel stuk lopen zijn.
Eenmaal bij het startgebied na ongeveer 20 minuten te zijn aangekomen, was het er onwijs druk! Startvak C was mijn startvak. Nadat ik die had gevonden was het echt in een lange rij staan om het startvak binnen te komen. Maar ja voorpiepen gaat niet met nog weinig tijd dus georganiseerd in een lange rij een voor een het startvak in. Toen ik in het startvak keek zag ik de pacer van 4.15 en 4.30 staan. Ik baalde want dat betekent dat ik niet met een pacer kon meelopen van 3.15 of 3.30 (twijfelde nog namelijk tot het laatste moment). Zo sta ik dus ook in een startvak met vele langzamere lopers en alsof het al niet druk genoeg is, zal dat dus ook slalommen worden. Beetje jammer maar goed eens kijken hoe de eerste paar kilometers zullen gaan. Na een beetje om mij heen te kijken en wat rekken en strekken was het dan voor ik het wist tijd om te gaan lopen. O ja, had ik al gezegd dat ik geen prullenbak kon vinden om mijn flesje water in te gooien. Ik zag toen nog vlak voor de start wat vrijwilligers met zakken staan waar je je afval in kon doen, best onhandig als je het mij vraagt met zo’n groot evenement. Ik ben benieuwd hoe het tijdens het lopen zal zijn. Toen klonk het startschot. Aangezien ik best vooraan stond ook al was ik niet in het juiste startvak ingedeeld kon ik toch snel bij de startboog komen maar daar bleef iedereen zo wat stil staan om naar een bekend iemand te zwaaien of zelfs een foto van te nemen. Ik wist niet wie het was maar goed ik zwaaide maar een beetje mee, je weet maar nooit wie het is. na 50 meter vanaf de startboog begon mijn marathon dan echt echt. Oké rustig beginnen Moesy. Nou dat werd niet zo moeilijk aangezien ik heel erg moest slalommen en er zoveel lopers waren.
De eerste 2 tot 3 kilometer liep ik zelfs langzamer dan gepland dus dat was in ieder geval een goed teken. Na 5 kilometer de eerste drankenpost en dat was goed aangegeven waar je wat kon krijgen. Ik zag ook wat prullenbakken dus dat was ook goed. Wat minder is is dat je alleen aan een kant van het parcours iets aangeboden kreeg. Wat ook minder is is dat de prullenbakken alleen bij tafels met de verzorging stonden dus ook niet echt handig als je het richting de medewerkers gooit. Ook geen grote prullenbakken dus zo had ik in een opslag al heel de eerste verzorgingspost gescreend en ik kan jullie zeggen dat gold voor bijna alle verzorgingsposten als ik het mij nog goed kan herinneren. Afijn, dat wetende wist ik wel wat ik daar in ieder geval ongeveer kon gaan verwachten.
Ik liep steeds lekkerder en ook steeds meer op het beoogde tempo dus ging steeds sneller lopen maar niet te snel. Ondertussen was het weer ook super tussen de 10 en 15 graden wat ideaal is voor het hardlopen. Er kwam wel gaandeweg een zonnetje door en het werd ook steeds wat warmer gaandeweg wat ik persoonlijk niet verwachte gezien de weersvoorspelling. Maar goed het parcours was lekker vlak met hier en daar wat kleine klimmetjes in de vorm van een bruggetje of vals plat maar dit was niet vaak gelukkig. Onderweg hoor ik best veel Japanners de lopers aanmoedigen maar geen idee wat ze zeggen. Het was ook best druk langs het parcours wat ik altijd wel hoop tijdens een marathon en tijdens deze marathon ook wel verwachtte. Het is namelijk de op een na grootste stad van Japan plus hardlopen is best een grote sport in Japan. Na de halve marathon punt te zijn gepasseerd kon ik alleen maar tevreden zijn. Ik liep op een 3.15 tijd maar wetende dat ik het 2e gedeelte van mijn marathon nog wat tijd zal verliezen gezien mijn eerdere marathons hoopte ik dat een tijd van 3.20 haalbaar zou zijn. Dus met goede moed bleef ik dat tempo vasthouden en na 30 km kwam ik op een tijd van 2.15 nog wat door en dat is echt super. Ik merkte toen na ongeveer 32/33 km dat ik het steeds zwaarder kreeg in de benen wat natuurlijk niet gek is.
Ik hoopte dat het niet heel lang zou aanhouden maar het werd steeds erger en erger. Ik verloor de nodige tijd door mijn tempo terug te brengen. Ik zorgde ervoor dat de focus van kilometer tot kilometer zou zijn en niet hoefde te wandelen. Ik kreeg het alleen nog maar zwaarder en zwaarder in de benen en na ongeveer 37 kilometer met nog iets meer dan 5 kilometer te gaan kwam er toch een hele grote klim/brug waar we overheen moesten. Die kwam echt zo onverwachts en op een heel moeilijk en zwaar moment voor mij persoonlijk dat ik daar echt moest stoppen met hardlopen en rustig verder ging wandelen. Dat werd mij echt te veel. Ik kreeg gelukkig nog geen kramp en daar was ik al heel blij mee. Maar goed was wel teleurgesteld dat ik moest wandelen dus dat was wel even een klap. Maar goed na die klim ging ik weer verder met rustig hardlopen en was ik wel op zoek naar iemand van de EHBO. Helaas waren ze nauwelijks zichtbaar. Toen kwam ik ze eindelijk tegen en voor mij weer een moment om even te wandelen maar kwam ik er weer niet uit met de communicatie en kreeg ik alleen een ‘No’ te horen. Lekker is dat. Dus ik liep weer door en net wanneer het gaat kom je weer een EHBO soort van post (gewoon medewerkers in het rood zonder tent of iets anders opvallends) tegen maar die hadden dan weer geen cold spray. Gelukkig begreep een andere vrouw een gewone toeschouwer en die had toevallig cold spray in haar bij zich, godzijdank. De kramp bleef uit en met nog 3 kilometer liep ik weer door naar het volgende kilometer punt. Toen kon ik na 2 kilometer de speaker horen en dat gaf zo’n boost dat ik het tempo wat kon opschroeven. Ik liep opeens zo lekker door als of ik de afgelopen kilometers helemaal geen zware benen had gehad. Ik versnelde en haalde een tempo die ik toen al best lang niet had behaald. Met nog een paar bochten liep ik na mijn laatste bocht naar links richting de finishboog. Daar stond vlak voor de finish mijn eigen persoonlijk supporter aka. Nederlandse vriend/Japanse kenner Joost mij op te wachten. Ik kwam hem overigens al 2 keer eerder tegen tijdens mijn marathon en dat was super leuk. Dat gaf mij nog een extra boost tijdens het lopen en helemaal dat laatste stukje gooide ik nog wat ik in mij had eruit. Ik wist dat ik onder mijn oude PR tijd zou finishen dus dat was echt een leuke bijkomstigheid naast het finishen van deze indrukwekkende marathon!
Uiteindelijk gefinisht en helemaal kapot, wow I did it again!!
42.195 meter weer uitgelopen en dit keer in Osaka, Japan!
Terwijl ik dit type kan ik jullie zeggen dat ik weer terug ga na hoe moe, blij, opgelucht en voldaan ik was toen ik daar op de grond lag nadat ik was gefinisht. Het duurde natuurlijk weer even voor ik op kon staan en richting mijn tas kon en wilde lopen. Na een tijdje liep ik dan natuurlijk weer heel gestructureerd richting de nazorg, drinken, eten, medaille, finisher handdoek (heel blij mee!!), nog een heerlijke Japanse cake roll, een foto moment (als je wilde) en vervolgens naar mijn bagage-uitgifte nummer en die was natuurlijk weer helemaal tegen het einde van de hallen waar ze waren uitgestald. Na mijn tas te hebben gehad heb ik nog een foto gemaakt met mijn medaille en finisher handdoek. Hieronder de foto en mijn nieuwe PR staat er ook op! 😀
Na deze hele mooie, bijzondere en geweldige marathon ervaring in Osaka heb ik de rest van de dagen nog heerlijk genoten en keerde ik na een kleine week terug naar Nederland. Ik hoop dat ik jullie middels deze blog op een leuke manier heb kunnen meenemen in mijn Japanse marathon avontuur/reis. Er is nog zoveel wat ik over deze reis kan vertellen maar dan komt het niet meer dit jaar af!
Dit schreef ik al eerder op Facebook maar wil ik hieronder nogmaals over mijn reis naar Japan met jullie delen:
Osaka, Japan:
Het land waar met stokjes wordt gegeten, ook bij een soep, alles links gebeurt of nee soms ook rechts moet aanhouden (verwarrend), fietsers rechts en links rijden op de weg, fietspad en voetgangerspad en vooral dat laatste was erg wennen, communicatie nog heel veel verbetering nodig heeft en dan met name het Engels, welke dag het van de week ook is het is er altijd druk, er zoveel respect voor je is voornamelijk in de dienstverlenende omgeving, ik zoveel last heb van mijn nek en rug door al het knikken en buigen, ik nog nooit in een schoner stad/land ben geweest dan hier, de gekte voor games/cartoons echt helemaal is bevestigd nu ik hier ben geweest, eten in kleinere porties wordt geserveerd dan dat ik ben gewend en nooit teleur ben gesteld in wat ik kreeg, de meest lieve, leuke en respectvolle mensen heb gesproken, voor alles sta je in de rij maar dan ook ALLES, omdat Japanners zo georganiseerd zijn gaat alles nog best snel, kwaliteit hoog in het vaandel en ook zo is wat het ook betreft, en naast dit alles gezegd hebbende and last but not least er nog zoveel is was dit een van mijn leukste, mooiste, tofste, uniekste reis die ik tot nu toe heb mogen en kunnen maken met natuurlijk de gefinishte marathon in ook nog eens een PR!
It’s been a fantastic 1,5 week but all good things must come to an 🔚!
Love Japan, Sayonara (tot ziens) 💘🇯🇵
Dat was dan mijn blog over mijn Osaka Marathon!
Later dit jaar 😉 kom ik nog met mijn terugblik op 2018 en vooruitblik op 2019. Daarin zal ik onder andere officieel vertellen voor welke marathon ik al ben ingeschreven voor 2019.
RunwithMoesy 